Door wel of niet een brug win of verlies je een oorlog. De Moerdijkbrug is cruciaal in de verdediging tegen de mogelijke komst van de Duitsers. Vlak voor WO-2 bouwden Nederlandse soldaten dijkversperringen bij Lage Zwaluwe. Na de verloren oorlog verbeterden en verzwaarden de Duitse soldaten dankbaar deze betonnen verdedigingslinie. Joodse gevangenen uit Kamp Moerdijk groeven een lange en brede tankgracht door de weilanden. Onder water gezet, waren de weilanden en de gracht onoverwinnelijk. Stutzpunktgruppe Moerdijk bewaakten alle dijkdoorgangen. In de molen Schuddebeurs bevond zich een Duits mitrailleurnest. De omgeving werd vanuit de hoogte bewaakt.

Op een dag in 1944 moeten de Duitse soldaten, leunend op hun mitrailleur verbaasd hebben gekeken. Een Pools tankregiment rukt op om de Moerdijkbrug te veroveren. Een hele dag lang hebben Poolse tanks gevuurd op de betonnen muur om een passage te creëren naar de brug. Poolse soldaten gaan daarna over de dijken richting de brug. De Duitse mitrailleurs doen vanuit de molen hun afschuwelijke werk in deze hel.

Een Poolse soldaat bereikt de veilige brokstukken van de dijkversperring op de Zwaluwsedijk, vlakbij gemaal Schuddebuik. Nu nog staan daar de betonstukken als eenzame tanden in een bijna leeg geschoten gebit. Daar op die dag wanhoopt de Poolse soldaat niet. Hij visualiseert in dit spervuur van kogels de overwinning. Nooit zullen we weten hoe hij het gedaan heeft maar hij schildert met witte kalk de tekst “8-11-1944 PL!” als een mantra voor de overwinning. Polen zal overwinnen, uitroepteken! En zo geschiedde.

Wie is de onbekende inwoner die eens in de 20 jaar die tekst fijntjes restaureert? Goddank kun je door die mens even de wanhoop en hoop ervaren van die Poolse bevrijder. Steek uw vuisten in de kogelgaten en kijk dan naar die onschuldig ogende romp van molen Schuddebuik. Hier wil je niet zijn op 8 november 1944.  Veel dank dat hij er wel was.