Een wrak van een schip is een metafoor van ons menselijk bestaan. We worden te watergelaten en na een reis vergaan we ook weer. Niet voor niets opent de film “Titanic” met de vondst van het schip en het naar boven halen van parafernalia. We gaan terug met de protagonisten naar de reis met het jonge schip en zijn jammerlijke einde. Symbolisch is de scene met DiCaprio en Winslet op de boeg van het schip, juist de plek waar het met een champagne fles wordt geboren en waarmee het later ook messcherp afzinkt de diepte in.

Nederland houdt niet van wrakken. Zelfs roeibootjes in de grachten van Amsterdam ruimen we op. Het wrak van de charter Hr. Ms. Marken, de in 1944 gebouwde mijnenveger, die later als de Elisabeth Smit door het leven ging, ligt sinds 1975 in de haven van Muiden. Ik bespaar de lezer waarom het juridisch niet gelukt is om het schip sindsdien te laten verwijderen maar het verhaal is kostelijk. Dat zal de eigenaar Pam van Lohuizen, ‘Pammetje’ voor Muidenaren, kunnen bevestigen toen hij het schip voor 2,50 gulden kocht en beloofde op te knappen. Het is niet moeilijk te zien om te weten dat hem dat niet is gelukt.

De driemaster kent helaas nog maar een echte mast, de overige twee liggen languit richting de wallekant. Het is op een bepaalde manier een aandoenlijk romantisch tafereel, zo weggelopen van schilderijen van Jan H B Koekoek of Andreas Achenbach.

Het schip is de perfecte metafoor voor ons leven: het is in zijn nadagen, het is in zijn eindtijd. Kaal, weg gerotte kiezen, een geamputeerde ledemaat, vale sjofele kledij, zo kijkt het schip vanuit zijn zand fauteuil over het water uit. En elke keer wanneer de havenmond opnieuw wordt uitgebaggerd, wachten de Muidenaren op het moment dat de Elisabeth Smit in de diepere vaargeul verdwijnt. Het lijkt zich echter vast te houden aan het stukhout waarop Kate Winslet de ramp overwon.

Mijn opa heeft nog als meubeltimmerman aan de rooksalon van de Titanic gewerkt. Afvalhout ervan mocht hij meenemen naar Nederland en hij maakte er een prachtig staand klokje van. Dat heeft al heel wat levens in de familie Roelfzema weggetikt.

(parkeer bij het Muizenfort in  Muiden en loop de Noordpolderweg in. Direct links het weiland in en loop rond het Muiderslot. Na een hek van metalen vangrails links de dijk op. Pracht wandelingetje!)