Hoe ontdek je wat je passie is? Nou dat is in principe niet echt moeilijk. (Of heb je hem al gevonden?) Ik ga er even vanuit dat dat niet het geval is. En wat doen zielenknijpers dan ook meestal: ze gaan terug naar je jeugd!

Laat ik het verduidelijken aan mijn eigen verleden. Ik groeide op in Hilversum tegen de Gooische heidevelden. Vanuit de tuin liep je zo de hei op en kon je lekker verdwalen. Als kind vond ik de natuur dus iets geweldigs. Elk seizoen had weer zijn eigen kleur en geur. Elk semester waren er verschillende dieren- en plantenverschijningen. En ik had een moeder met een dik boek waarin alle planten van Nederland stonden. Ik kwam al snel thuis met afgeknipte planten en struiken, waarna mijn moeder ze determineerde en over mijn geplukte vondsten mooie verhalen kon vertellen. Zelf werd ik door mijn biologieleraar helemaal gek gemaakt als het over vogels ging. Hij werd door de hele klas uitgelachen wanneer hij weer onverdroten en net doende alsof hij ons uitlachen niet hoorde, allerlei vogelgeluiden imiteerde en uitlegde wat ze betekenden. De naam van de vogel was als een kroon op zijn inspanningen. Mijnheer Appie Van Wermeskerken veroverde langzaam mijn hart en de liefde voor vogels verbond zich met de liefde voor alles wat groeide. Ik zou, zo bedacht ik, uiteindelijk biologie gaan studeren om nog meer kennis over mijn passie te verwerpen.

Kijkend naar de rituele vechtpartijen van de kemphanen en naar het baltsen van de korhoenders, brak ik vaak in huilen uit. Het was zo mooi en zo aandoenlijk. En in de kranten stonden zoveel voorspellingen dat het niet goed zou gaan met de natuur, dat ik woedend werd. Misschien ging het mij er uiteindelijk niet om te weten hoe precies een plant of vogel in elkaar zat maar om er achter te komen waarom het mij zo emotioneerde. Langzaam verkleurde mijn passie zich van biologie naar filosofie en psychologie. Nooit meer is mijn passie verdwenen, sterker ze groeide en groeide. Kijk maar naar deze site, dat is er onder andere van geworden. Zullen we een keer samen gaan zoeken en kijken of jij dan ook verkleurt?

De volgende blog maakt alles wat concreter als je je passie zou willen ontdekken.

Passie kan nooit iets negatiefs betekenen. Iemand die een passie ergens voor heeft wordt daarop altijd positief beoordeeld. Sterker nog, het lijkt wel dat als je nergens een passie voor hebt, dat je dan een beetje mislukt bent als mens. Passievolle mensen, daar kijken we met bewondering naar, daar willen we op lijken. Maar hoe word je dan passievol? Hoe ontwikkel je ergens een passie voor? En als ik een passie heb, waar vind ik die dan? Passie blijkt nog niet zo eenvoudig te vinden in jezelf. Bijzonder!

Als je een passie hebt, dan kan je daaraan niet meer ontkomen. Hartstochtelijk volg je je passie. Niet te  stoppen en je raakt er nooit over uit verteld. Wanneer mensen je passie niet delen, dan is er waarschijnlijk ook geen klik en vrienden zal je er niet snel mee worden. Passie duwt dus ook andere mensen uit je gezichtsveld. Je zoekt bewust of onbewust mensen met een zelfde soort passie en betrokkenheid bij iets. Je kunt dus ongewild naast een passievol iemand geheel verbleken tot een grijze muis. Bijzonder!

Vandaag de dag is het dus een opdracht om te kijken wat en waar je passie zit. Je kan toch niet een mens zijn zonder een passie! In mijn praktijk zoek ik met groot plezier samen met mensen naar hun passie. En we vinden die eigenlijk in 90% van de gevallen. Tot hun eigen verbazing of tot hun eigen herkenning: lag mijn passie zo dichtbij en zo voor de hand? Bijzonder!

En o, ja…ben jij de persoon die bij die 10% behoort en geen passie lijkt te hebben? De psycholoog Els Ackerman heeft een mooi boekje over jou geschreven, ‘Help, ik zoek mijn passie’. Zij vindt het woord passie erg overdreven en meer een rudiment van ons romantische verleden. Zij vindt het woord ‘interesse in iets hebben’ net zo prima. Ik ga zelf toch voor het passievolle bestaan.

De volgende blog geeft een paar hints waar je het kan gaan zoeken om je passie te vinden. Niet-bijzonder!